Valentijn was ietwat karig dit jaar. Op de openbare liefdesbrief van de SGP-fractievoorzitter na, was er weinig rozengeur of maneschijn te bekennen. Tot vanochtend…

​Twee weken gelden ontvang ik in De Woordenwinkel al een anonieme excuusbrief voor een afgetrapt spiegeltje dat overigens niet van mij was. Vandaag lag er een nieuw epistel. De afzender vergat wederom te ondertekenen, maar zijn hanenpoten en spelfouten herken ik inmiddels uit duizenden. Ik heb het schrijven even een paar keer moeten lezen om de boodschap te ontcijferen, maar -spoiler alert- die liegt er niet om!  

Wat blijkt? De oorzaak van het kraanongeluk in Alphen aan den Rijn is onontkoombaar vast komen te staan! Ik zal de zaak even voor jullie samenvatten, want het is klip en klaar dat deze complotdenker het bij het rechte eind heeft: het was dus NIET de schuld van de man die moest beslissen tussen een rode en een groene paprika. Nee, het lag aan de legale heler die door de politie werd gedoogd. De mensen werden boos vanwege al die gestolen spullen en toen vervloekten ze de dieven. Nou, en dan weet je het wel, dan valt het brugdek op de verdoemden. Gelukkig is de agent met het gebroken been (ongelukje met de glijbaan in Avifauna) en zijn te dikke vrouw druk doende om de dieven te ontmaskeren, want anders blijft men vloeken, met alle dramatische gevolgen van dien…

Aha! Dat we dat niet eerder door hadden! Ik ga even gauw de burgemeester en de politiecommissaris bellen, want de onderste steen moet boven komen. Intussen bekruipt mij wel een gevoel van jaloezie. Lang, lang geleden schreef ik het verhaal ‘De regenachtige deur’ (nog uitgegeven ook, ha! ISBN 9789071822100); een onzinnige woordenbrij waaraan geen touw was vast te knopen. Het doet altijd pijn om je meerdere te erkennen…

Op vrijdag 27 januari jl. vierde de Hospicegroep Alphen-Nieuwkoop verschillende jubilea met een feestelijke bijeenkomst. Bijna 200 vrijwilligers, bestuurders, donateurs en relaties van toen en nu ontmoetten elkaar in theater Castellum. Met een gevarieerd programma en een gezellige receptie werden zij bedankt voor hun betrokkenheid. 

​Als bestuurslid mocht ik het programma aan elkaar praten. Voor mij zijn dat de krenten uit de pap.  Het podium is voor mij geen plankenkoortsplek, maar een speeltuin. Voelen dat je de zaal meekrijgt en dat er een bijzondere sfeer ontstaat. Een beetje dollen met de musici en de theatermakers, omdat je met elkaar de voorstelling maakt. Zoeken naar de goede toon, de juiste zin en de onderliggende emotie. Ook dát is een etalage voor de Woordenwinkel. Heerlijk! 

Zo'n eervolle opdracht als deze krijg je niet iedere dag. Via Eigenwijze Evenementen werd ik gevraagd om een optreden te verzorgen op het verjaardagsfeest van de Reeuwijkse oud-ondernemer Wil Edelman. Zijn drie zoons - mooie kerels van het type ruwe bolster, blanke pit -  kregen al knikkende knieën en rode vlekken in de nek bij het idee alléén al dat ze op het podium moesten staan.

​Tijdens een gezellige voorbespreking deden zij de levensloop van hun vader uit de doeken. We laveerden kris-kras door de tijd, van de ene naar de andere anekdote. Dankbaar materiaal, waar ik met veel plezier een samenhangend verhaal van brouwde. Een versje, een liedje, een terugblik: het was er allemaal, maar hoe kon ik dat nou leuk verpakken? Ineens wist ik het: Madame Cravate!

​Mijn carnavalscreatie, waarin ik meer dan vijftig stropdassen heb verwerkt, leende zich namelijk perfect voor deze avond. Aan iedere stropdas verbond ik een verhaal en ik zag Wim soms even vertwijfeld kijken: "Hoe komt dat gekke mens aan MIJN stropdassen?!" Het was heerlijk om te doen en het gekke is: als je deel uitmaakt van zo'n persoonlijke gebeurtenis, voelt het alsof je er even een hele familie bij krijgt. Werk, noemen ze dat. Hahaha, echt niet!

Het was de warmste dag van het jaar. Natuurlijk. De parasols en de oranje opgerokte statafels stonden stralend op het plein, wachtend op het bezoek. Na weken van schilderen en voorbereiden was het tijd voor een officiële opening, in het goede gezelschap van buren, vrienden, klanten en familie. Naarmate de ochtend vorderde, werd de winkel volgebouwd- en gestouwd met drank en hapjes. Jeroen en ik waren er klaar voor en vele borrelaars met ons. De zon stond hoog aan de hemel, Floor en Tom achter de tap,  en de spa rood vloog met liters de dorstige keeltjes in. Een kleine speech om iedereen te bedanken het feest was los...

​Terugkijkend voel ik me vooral blij met alle enthousiaste reacties op de winkel.  Het is blijkbaar ook een besmettelijk concept. Zelden zag ik zoveel cadeaus met letters en woorden: letterlampen, letterbakken, letterboeken (ja dûh), letterspelletjes, lettersnoepjes en zelfs letterkaas.