Valentijn was ietwat karig dit jaar. Op de openbare liefdesbrief van de SGP-fractievoorzitter na, was er weinig rozengeur of maneschijn te bekennen. Tot vanochtend…
Twee weken gelden ontvang ik in De Woordenwinkel al een anonieme excuusbrief voor een afgetrapt spiegeltje dat overigens niet van mij was. Vandaag lag er een nieuw epistel. De afzender vergat wederom te ondertekenen, maar zijn hanenpoten en spelfouten herken ik inmiddels uit duizenden. Ik heb het schrijven even een paar keer moeten lezen om de boodschap te ontcijferen, maar -spoiler alert- die liegt er niet om!
Wat blijkt? De oorzaak van het kraanongeluk in Alphen aan den Rijn is onontkoombaar vast komen te staan! Ik zal de zaak even voor jullie samenvatten, want het is klip en klaar dat deze complotdenker het bij het rechte eind heeft: het was dus NIET de schuld van de man die moest beslissen tussen een rode en een groene paprika. Nee, het lag aan de legale heler die door de politie werd gedoogd. De mensen werden boos vanwege al die gestolen spullen en toen vervloekten ze de dieven. Nou, en dan weet je het wel, dan valt het brugdek op de verdoemden. Gelukkig is de agent met het gebroken been (ongelukje met de glijbaan in Avifauna) en zijn te dikke vrouw druk doende om de dieven te ontmaskeren, want anders blijft men vloeken, met alle dramatische gevolgen van dien…
Aha! Dat we dat niet eerder door hadden! Ik ga even gauw de burgemeester en de politiecommissaris bellen, want de onderste steen moet boven komen. Intussen bekruipt mij wel een gevoel van jaloezie. Lang, lang geleden schreef ik het verhaal ‘De regenachtige deur’ (nog uitgegeven ook, ha! ISBN 9789071822100); een onzinnige woordenbrij waaraan geen touw was vast te knopen. Het doet altijd pijn om je meerdere te erkennen…
